Forum Pink Floyd Strona Główna -> Empty Spaces

Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat

Wiersze własne nasze

Autor	Wiadomość
smith Fearless Dołączył: 01 Sty 2006 Posty: 2573 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: ja cię znam	Wysłany: Sob 14:15, 21 Paź 2006    Temat postu: Wiersze własne nasze   trochę się zdziwiłem że nie ma jeszcze takiego tematu, wiec zaległości nadrobię. moze ktoś piszę wiersze? jeśli tak to zamieszczajcie je tutaj, i komentarze mile widziane innych osób by były to ja zacznę: Anno Chcą cię więc uczynić kostką domino? Zamknąć w schematy, włożyć do puzderka, Bez przerwy krzycząc jak się powinno Żyć? Zbuntuj im się, przestań gonić berka. Żyj pragnieniami, marz tylko, marz Anno Na wiatr puszczają tobie obietnice Utopić cię gotów, uczynić marzanną Wiej! Przez wiatr! Wyrwij z dna siebie kotwicę. Do sejfu twych marzeń zdobyli wytrych Unikaj ich ogni zaległych we wzroku Płoną żądzą do złowienia snów skrytych Aby je spalić doszczętnie w amoku. Zaufaj bliskim! Przyjaciół masz Anno Staną się zaporą przed złym potopem Bracia obronią przed byciem marzanną Wśród sztormów ,fal strasznych będą ci portem. *** bezsilność Czyń, nie mów ruchów nie da się wyrazić za pomocą słów. A ty? tą samą wygłaszasz wciąż na pogrzebie przemowę, skierowaną jedynie do siebie. No tak, odwagi ci brak. Twoja odwaga to niebieski ptak, wolność zwiastujący a zesłany przez kuchenkę. Boisz się? ale, czy feniks nie przechodzi przez mękę gdy spala się ? Ulatnia się twoja dusza teraz wystarczy iskra nieduża a wypełnisz proroctwa księgi, zagłuszając pierwotne lęki. To wszystko to tylko wielkie słowa więc możesz je sobie gdzieś schować. Wstyd mi ,że nie rozumiesz tych zdań ale wierzę, że mimo licznych wahań, uda ci się w Niej żyć. Inaczej znaczenie utraci wyraz 'Być' i ptak niebieski zaświeci ostatni raz. Nie będzie wtedy was. Pozostanie sama ona, podczas gdy ty będziesz konać w kuchni, w bloku ukrytym w pomarańczowym obłoku. Wstań, wytrzep bezsilności kurz i ku niej się rusz. W jej srebrne złoto się wtul: tak zastąpisz niepotrzebny ból. *** Błogo sławiona Pani, o marnym imieniu. Z marności marność odzwierciedlona kroczy po lustrze wody stłuczonym spostrzega ona ciennik znajomy. W marności marność zakochana po łące nosi się jak marna para choć jest sama cała w negliżu. O marności marność opowiada dzieje niesłychane bo nikt sobie trudu nie zada jej przesłuchania. Nad marności marność w niebie się święć imię twoje na marne poświęć gdyż ona ma chęć na wino z twą winą. Amen *** Myśleć? Moje myśli są różańcem przepływającym przez palce grzesznika bliskiego boskiego obrzydzenia Moje myśli są gwałtem w stęchłej melinie na paskudnej dziwce zakneblowanej toaletowym papierem Moje myśli są głuchym szczękiem rdzawego żelastwa zatrzaśniętym na sześć niezabezpieczonych spustów Moje myśli są wnykami na czystość ducha ciągle rozżarzonymi pod wpływem krążącego amarantu Moje myśli są zawalonym mostem w drodze do uczuć wpadają w przepaść konkretów i legną tuż obok marzeń *** Wodą upojenia Kochamy się jak płyn z ceodwa w plastikowej butelce kręcę cię syczysz? jesteś na mnie zła? och nie to twoja spódnica się rwie wzlatujesz nade mną i opadasz przepływamy przez się mieszamy się namiętnie leżymy na dnie - a czujemy się jak na niebie plastikowej butelki wsiąkasz mój smak ja - czuję twe bąbelki unosisz nas w hierarchii doznań jesteśmy już szampanem moja Fuji-jamo wybuchasz erupcjo lawo wytryskasz pianą spływasz po szklanej butelce jesteśmy zmieszani wśród złudzeń parzysz parą cię studzę gwint stęka trąba anielska - brzdęka rozbiła naczynie ty wciąż leżysz na mnie jedność nie wyparujemy choćby wiatr nas orzeźwił to nasz stosunek: mój - cieczy twój - powierzchni gasi fizyków twierdzenia bo to są nasze wodą upojenia to parę takich moich wierszy. a wy co macie?;>
Powrót do góry
Amayor The Hero's Return Dołączył: 08 Lip 2006 Posty: 469 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: okolice Łodzi	Wysłany: Sob 14:36, 21 Paź 2006    Temat postu:   Najbardziej podoba mi się "Myśleć?". Trudno mi napisać coś więcej... Bo typowo szkolnej interpretacji wierszy tu przecież nie chcemy . Po prostu, podoba mi się i tyle, a co autor miał na myśli, jego sprawa, ważne co ja czuje czytając to... A ja, jako osoba zajmująca się głównie liczbami, i zamknięta w tym świecie "wyprodukowałam" w swoim życiu niewiele wierszy... Zresztą chyba nie za bardzo mi wychodzą . Ale jeden tu wkleje, a co Jak wyrazic to co czuje? Zwykle "kocham" to za malo. Zbyt banalne, zbyd powszednie, wrecz obraza Twej osoby. Bo Ty jestes moim swiatem, ja bez Ciebie nei mam zycia. Tam gdzie Ty, tam serce moje, jestes sensem rzeczy bycia. A dusza Twoja - w niej cala milosc zakleta, A glos Twoj - on jest melodia swiata, A usta Twoje - w nich zmyslowosc niepojeta, A zapach Twoj - won kwitnacego lata A oczy Twoje... Oczy Twoje sa niczym dwa szafiry, albo nie szafiry, raczej jak dwa nieba, a i to na ich okreslenie zbyt malo. W nich jest wszystko czego duszy potrzeba. smutek i radosc, sen i czuwanie, placz i smiech, zycie i umieranie. Bo Ty jestes moim bialym Aniolem, swietoscia dla mnei sa Twoje slowa. Czuwasz nade mna, chronisz od zlego. Przy Tobie ucze sie zycia od nowa.
Powrót do góry
smith Fearless Dołączył: 01 Sty 2006 Posty: 2573 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: ja cię znam	Wysłany: Sob 14:52, 21 Paź 2006    Temat postu:   Mój pierwszy wiersz, jak w żcyiu napisałem, był podobny do twojego zapewne i twój spowodowany zakochaniem... a oto jego treść: Ukryta nadzieja Przez całe życie myślałem tylko o sobie, Nie miałem powodu, by móc kochać się w TOBIE Niedługo, marzyłem, dane mi będzie poznać, Czym oznaka MIŁOŚCI. Cóż to-ufać? Kochać? Że, nie MNIE, tylko CIĘ, to najważniejsze słowa, Wypowiedziane jakby od samego Boga. Poznanie..... Wzrok swój skierowałem na TWOJĄ twarz łagodną, Lecz spoglądać w TWE oczy nie było mi łatwo- Cenniejsze mi, od zawsze błyszczących bursztynów, A piękniejsze niż sam blask gwiazd, w noc wielkich czynów. TWOJE piękno było wymowniejsze, niż wszystek Słów które słyszałem będąc jako podlotek. Widząc TWĄ światłość, nie mogłem złapać oddechu. Czyżby serce zamarło w tym milczącym echu? Drżało, pękało ,a w końcu bicie przestało. W mym ciele, ducha wszystko, powoli skonało. Szlochanie... Czegoś zabrakło...czyżby o czymś zapomniałem? Jakiej iskierki, braki w duszy odczuwałem? Tak. Barierze pewnej sprostać nie dałem rady, Czy nie za późno szukałem w poznaniu wady? Tak. Rozmowy, spotkania-płaczem zakrywałem, Brakowało czegoś, co bardzo pożądałem. Opadł więc mój zapał. TY nie zauważyłaś mnie, Miast bliskości, ja, oddaliłem się...wybacz mi me Kochanie A więc proszę...choć o jedno ,małe spotkanie.... aha i jeszcze jedno. interpretacja. tak dobrze to napsiałeś, nigdy nie wiadomo co autor ma na myśli, i tylko odczucia czytajacego są ważne, a nie , doszukiwanie się czegoś czego tak naprawdę zamiaru zamieścić autor nie miał . możlwie że to co uczymy się w szkole to nadinterpretacja, zresztą będąc na humanie, i po przeczytaniu duzej ilosći wierszy, mogę powiedzieć że dla mnie niektórych interpretacje sa bzdurne, i sie z nimi często nie zgadzam.
Powrót do góry
Raziel Pink Dołączył: 09 Kwi 2006 Posty: 2046 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: Zielona Góra	Wysłany: Sob 15:36, 21 Paź 2006    Temat postu:   "Przytłumiona nadzieja" Pomarszczona lina, na której się powiesiłeś Cóż za pustka, nie mogę jednak pozostać by Umiejscowić to we własnym czasie Depresyjnie płacząc wypowiadam słowa Spiewając w nieprawdziwym przebraniu Fałszywa nadzieja odlatuje ze smutkiem Ku nowemu, boskiemu jutru. Po prostu nie chcę wiedzieć już niczego. Życie rzuca mną, w górę w dół Wszyscy wiedzą, jakie to podłe Czemu Cię to nie obchodzi? Teraz wydaje Ci się to uczciwe? Teraz to nie przemawia ani do rymu, ani do rozsądku Więc to nadchodzi o każdej porze Czołgając się zmierzam ku szczytowi, ale o się nie uda Pierwsza dłoń, którą pokochałem całkiem zgniła Czaszka życie, którą odnalazłem jest Zasadzona o cal od świątni Świeci ze mną wewnątrz macicy Wiem, że wszyscy wiedzą, że to ja To mój głos, mym głosem wrzeszczę obscenicznie Malutkie oko ocenia moją przyszłość Czasem rzeczywiście powinno Ale ja nie chcę już wiedzieć nic Życie rzuca mną, w górę w dół Wszyscy wiedzą, jakie to podłe Czemu Cię to nie obchodzi? Teraz wydaje Ci się to uczciwe? Przytłumiona nadzieja... Oczywiście żartuję, to nie mój wiersz, to nawet nie wiersz, tylko tekst piosenki. Ale sam go przetłumaczyłem więc jest w tym część mnie Ja jak na razie nie próbowałem pisać wierszy, jestem ścisłowcem i trudno mi ubrać myśli w słowa.
Powrót do góry
Gość	Wysłany: Sob 18:46, 21 Paź 2006    Temat postu:   Nie piszę wierszy, aczkolwiek przeczytałem jeden tutaj zamieszczony ("Anno") i uważam, że jest naprawdę dobry, o ile można takich określeń używać w odniesieniu do poezji. Sam pragnę zaznaczyć, że swoje wiersze uważałbym za coś tak intymnego, że nie zamieszczałbym ich w internecie, no ale każdy ma inne podejście
Powrót do góry
maurice Lucifer Sam Dołączył: 10 Sie 2005 Posty: 373 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: Wroclaw	Wysłany: Sob 22:13, 21 Paź 2006    Temat postu:   Przede mną las wyrasta, potężny, zielony, Lecz ta zieleń przez porannej mgły osłony Magiczny odcień przybiera, zachwyca oko człowieka Po środku lasu wypływa zaś rzeka Jej wody ciche i spokojne wydają się drzemać, A wiatr przecież wartko zwykł tu powiewać Nad lasem unoszą się wielkie ptactwa chmary Bojąc się być w dole drapieżców ofiary Na lewo, na wzgórzu, ni daleko, ni blisko We mgle zatopione stoi potężne zamczysko Wokół twierdzy rozlegają się łąki kwieciste Kwiatom wody nie brak, to obszary bagniste Na zachodniej stronie, za ciemną puszczy ścianą Są góry wysokie, odziane białą pianą Śnieg na szczytach wraz ze słońca brzaskiem Promieniuje swym oślepiającym blaskiem Najdalej za ostatnim lasu kasztanem Horyzont miesza się z bezkresnym oceanem Nawet na pustyni nie spotkasz mirażu Co byłby podobny do tego pejzażu Jakem podróżnik, nie zastałem wielkich emocji Póki nie znalazłem się rankiem w zielonej Szkocji ( wiersz powstał w wyniku chęci przekazania na papier krajobrazu który od zawsze uważałem za najpiekniejszy, choć i tak na potrzreby niektórych rymów musiałem zaklamać moje wyobrazenie i tym samym rymy sa dziecinne ) Ale ja też jestem ścisłowcem
Powrót do góry
smith Fearless Dołączył: 01 Sty 2006 Posty: 2573 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: ja cię znam	Wysłany: Nie 9:21, 22 Paź 2006    Temat postu:   Marcin S. napisał: Sam pragnę zaznaczyć, że swoje wiersze uważałbym za coś tak intymnego, że nie zamieszczałbym ich w internecie, no ale każdy ma inne podejście i to jest wg. mnie dosyć głupie podejscie. pamietam, czytajac 'świat. wg. garpa' głowny bohater ładnie podizlił ludzi. na tych co swoje utwory publikują i pokazują innym, i na tych którzy sie tego wstydzą, są tchórzami i boją sie być wyśmiani przez innych dlatego do szufladki piszą. mnie jakoś nie rajcuję ta druga opcja. fakt, mam siebie wyrazić w wierszu, i jest to moja prywatna sprawa jak to zrobię.. ale, wyrażam się na codzień nawet przez swoje gesty, wiersz jest jednym z gestów który używam aby pokazać swoje 'ja'. oprócz tego warto pokazać wiersze innym aby usłyszeć opinie innej osoby, bo będąc przyzywczajonym do swoich myśli, napewno ogarnia nas chęć usłsyzenia czegoś nowego, z ust innej osoby. takie pragnienie jest normalne, w koncu każdy z nas jest egoista i chcę poczuć sie dowartościowanym, nieprawdaż? Cytat: Ale ja też jestem ścisłowcem ja też jestem ale polazłem na humana, bo jakoś nie mam chęći poznawać to co jest już poznane. sama nazwa, już ogranicza, ściska... and whatever
Powrót do góry
Amayor The Hero's Return Dołączył: 08 Lip 2006 Posty: 469 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: okolice Łodzi	Wysłany: Nie 12:26, 22 Paź 2006    Temat postu:   nicewarthog napisał: Mój pierwszy wiersz, jak w żcyiu napisałem, był podobny do twojego zapewne i twój spowodowany zakochaniem... Hmm... mój może nie tyle zakochaniem, co miłością... Długa i zagmatwana historia . W każdym razie miłością nie w typowym tego słowa znaczeniu... Marcin S. napisał: Sam pragnę zaznaczyć, że swoje wiersze uważałbym za coś tak intymnego, że nie zamieszczałbym ich w internecie, no ale każdy ma inne podejście Jest to dość intymna sprawa, ale co z tego? Intymne jest to, co się myśli/czuje tworząc wiersz. A nie sądze, aby ludzie czytając go byli w stanie zrozumieć w pełni co się czuło... A każdy rodzaj sztuki jest... odsłanianiem siebie. Ja akurat osobiście preferuje rysowanie (łatwiej mi przychodzi niż dobranie odpowiednich słów), ale moje rysunki są tak zagmatwane, że tylko nieliczni wiedzą o co w nich tak na prawdę chodzi . nicewarthog napisał: ja też jestem ale polazłem na humana, bo jakoś nie mam chęći poznawać to co jest już poznane. sama nazwa, już ogranicza, ściska... and whatever I tu się mylisz! W przedmiotach ścislych jest jeszcze wiele do odkrycia... Tak na prawdę w matematyce też jest wiele do odkrycia, w pewnym sensie to jest chyba dziedzina która nie ma końca... Tak samo fizyka, tylu rzeczy jeszcze nie wiadomo! Albo informatyka... ta nauka cały czas żyje, rozwija się... Przedmioty ścisłe są wyjątkowo mało odkryte...
Powrót do góry
Gość	Wysłany: Nie 19:37, 22 Paź 2006    Temat postu:   nicewarthog napisał: Marcin S. napisał: Sam pragnę zaznaczyć, że swoje wiersze uważałbym za coś tak intymnego, że nie zamieszczałbym ich w internecie, no ale każdy ma inne podejście i to jest wg. mnie dosyć głupie podejscie. Nie. Po prostu to moje prywatne podejście. Tak samo głupie lub mądre jak Twoje... nicewarthog napisał: ]pamietam, czytajac 'świat. wg. garpa' głowny bohater ładnie podizlił ludzi. na tych co swoje utwory publikują i pokazują innym, i na tych którzy sie tego wstydzą, są tchórzami i boją sie być wyśmiani przez innych dlatego do szufladki piszą. mnie jakoś nie rajcuję ta druga opcja. Ja nie robiłbym tego ze wstydu, ale coś, co jest "bardzo moje" jest dla mnie sprawą prywatną, nie do ujawnienia dla innych. Takie jest moje podejście. Nie każdemu jestem w stanie wyjawić to, co czuję, a w wierszach właśnie to robimy. nicewarthog napisał: ]fakt, mam siebie wyrazić w wierszu, i jest to moja prywatna sprawa jak to zrobię.. ale, wyrażam się na codzień nawet przez swoje gesty, wiersz jest jednym z gestów który używam aby pokazać swoje 'ja'. oprócz tego warto pokazać wiersze innym aby usłyszeć opinie innej osoby, bo będąc przyzywczajonym do swoich myśli, napewno ogarnia nas chęć usłsyzenia czegoś nowego, z ust innej osoby. takie pragnienie jest normalne, w koncu każdy z nas jest egoista i chcę poczuć sie dowartościowanym, nieprawdaż? Każdy ma potrzebę wyrażania siebie, fakt. I ja też ją mam i chętnie robiłbym to w wierszu, gdyby nie to, że dla mnie jest on czymś tak dogłębnie odzwierciedlającym stan umysłu i ducha, że nie nadaje się do ujawniania. Ty zrobiłbyś inaczej i to Ci się chwali. Ja zrobiłbym inaczej i też uważam, że tak jest dobrze, bo jest (a raczej byłoby) to w zgodzie ze mną samym. Amayor napisał: Marcin S. napisał: Sam pragnę zaznaczyć, że swoje wiersze uważałbym za coś tak intymnego, że nie zamieszczałbym ich w internecie, no ale każdy ma inne podejście Jest to dość intymna sprawa, ale co z tego? Jak dla mnie coś, co jest intymne, nie nadaje się do szerszej wiadomości. Amayor napisał: Intymne jest to, co się myśli/czuje tworząc wiersz. A nie sądze, aby ludzie czytając go byli w stanie zrozumieć w pełni co się czuło... W takim razie skoro z góry zakładasz niepowodzenie odczytania właściwej myśli przedowniej w wierszu, to po co je piszesz, skoro mają odzwierciedlać stan Twych uczuć? Amayor napisał: A każdy rodzaj sztuki jest... odsłanianiem siebie. Otóż to! Dlatego chwała wszystkim porządnym artystom za to, że chcą dawać kawałek siebie innym.
Powrót do góry
Amayor The Hero's Return Dołączył: 08 Lip 2006 Posty: 469 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: okolice Łodzi	Wysłany: Nie 20:53, 22 Paź 2006    Temat postu:   Marcin S. napisał: Amayor napisał: Intymne jest to, co się myśli/czuje tworząc wiersz. A nie sądze, aby ludzie czytając go byli w stanie zrozumieć w pełni co się czuło... W takim razie skoro z góry zakładasz niepowodzenie odczytania właściwej myśli przedowniej w wierszu, to po co je piszesz, skoro mają odzwierciedlać stan Twych uczuć? Pisze je dla własnej przyjemności. Pisanie i przewidywanie niepowodzenia odczytania mojej myśli ma tyle samo sensu, co pisanie wiersza i nie pokazanie go nikomu... W obu przypadkach myśl nie zostanie odkryta. Ja się pisaniem wierszy jakoś specjalnie nie zajmuje, więc może raczej się odniose do moich rysunków. Kilka osób (dokładniej dwie poza mną) wiedzą o co w nich chodzi. Reszta może je sobie oglądać, i tak się nie domyślą o co biega, a... może im się spodobają i spowodują u nich jakąś refleksję? Mi tam wszystko jedno. Rysuje bo lubie... bo musze. A jeśli ktoś oglądając je zrozumie o co mi chodziło, to znaczy, że jest wyjątkową osobą, o podobnym podejściu do życia i w takim przypadku nie widze problemu, że się domyślił...[/url]
Powrót do góry
leszek158 Eugene Dołączył: 05 Sty 2006 Posty: 1116 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: Lublin	Wysłany: Nie 21:09, 22 Paź 2006    Temat postu:   Miło się czyta!
Powrót do góry
Gość	Wysłany: Nie 22:44, 22 Paź 2006    Temat postu:   Amayor napisał: Marcin S. napisał: Amayor napisał: Intymne jest to, co się myśli/czuje tworząc wiersz. A nie sądze, aby ludzie czytając go byli w stanie zrozumieć w pełni co się czuło... W takim razie skoro z góry zakładasz niepowodzenie odczytania właściwej myśli przedowniej w wierszu, to po co je piszesz, skoro mają odzwierciedlać stan Twych uczuć? Pisze je dla własnej przyjemności. Pisanie i przewidywanie niepowodzenia odczytania mojej myśli ma tyle samo sensu, co pisanie wiersza i nie pokazanie go nikomu... W obu przypadkach myśl nie zostanie odkryta. Ja się pisaniem wierszy jakoś specjalnie nie zajmuje, więc może raczej się odniose do moich rysunków. Kilka osób (dokładniej dwie poza mną) wiedzą o co w nich chodzi. Reszta może je sobie oglądać, i tak się nie domyślą o co biega, a... może im się spodobają i spowodują u nich jakąś refleksję? Mi tam wszystko jedno. Rysuje bo lubie... bo musze. A jeśli ktoś oglądając je zrozumie o co mi chodziło, to znaczy, że jest wyjątkową osobą, o podobnym podejściu do życia i w takim przypadku nie widze problemu, że się domyślił...[/url] Ok, jak widać, każdy ma inne podejście do tej kwestii i każde z nich jest słuszne, jeśli jesteś w zgodzie ze sobą.
Powrót do góry
smith Fearless Dołączył: 01 Sty 2006 Posty: 2573 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: ja cię znam	Wysłany: Czw 0:10, 23 Lis 2006    Temat postu:   łaa... . się pochwalę że mój wiersz, ten o wodzie, wodą upojenia (?) , zdobył wyróźnienie w rzeszowskich dniach kultury powiem że byłem zaskoczony pies na widok kości. a dziś sobie jeden wiersz skleciłem. Za gardziel chwyta Boga ręka, Skrzep myśli krztusi się, pęka. A szary nerw w kanał wpada. Bóg z kropel wywróżył po trzykroć biada. Lampy, gasną na poddaszu hałasu A Pan dusi głębiej, nie szczędząc razów. Zatapia pazur, jak ostrze sztyletu, W soczysty organ poetów, I sznyt kosmiczny fachowo ryje. Napis „UMIERASZ JAK ZDECHŁE ŻMIJE”. I czuję. Pulsuje jad w skroni, Wije się, jak wąż. W Boskiej ironii, Ślepnę wśród zwierzęcych maszyn, Zaś widzę co mi każę. Straszy Wizjami : realnych mordów, stosów w oczach, Szubienic na szyjach. I widzę, wielki krach. Szal Jego palców mocnieje, i jabłko wyciska. Ferment się leje, a ja truchleje, gdy iskra W źrenicy Pańskiej chmurzy się w płomieniach Gnębisz mnie Boże, pytaniem: „Czy w marzeniach Ludzkich jest miejsce dla mnie”. Płaczę. A ty ciskasz mnie jak Dzeus do szafy, Gdzie wieszak mym żebrem, cierpienia lawy Płyną do morza i gasnę. Ty chciałeś tego. Obdarowując ludzi wolną wolą, diabelskim ego Utraciłeś baranki. Dziś to są lemingi Topią się jak ja, chwytają w morzu finki, I idą na dno. Tego chciałeś Panie Pozwól, dokończę zatracone zdanie. Ma prośba jest jedna. Jak krew w wino Tak Słowo w Czyn przemień. Niech zginą Zwątpienia. Objaw swą moc. Niech otuli nas twa noc. Radiohead w tle. Amnesiac.
Powrót do góry
BeBe Fearless Dołączył: 24 Sty 2007 Posty: 2732 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: FAC 51	Wysłany: Wto 22:56, 20 Lut 2007    Temat postu:   A dam coś swojego, co mi szkodzi ? Wizja IV, Przedstawienie. Jaszczur pojawia się na scenie, Ludzie, który czekali już pełzną do jego stóp, aby oddać Mu cześć. Egzekucja się zaczęła. Wszedłem do teatru, ujrzałem pełzających ludzi. Jaszczur powoli ich pożerał A ludzie sami pełzli do jego paszczy. Wybawiciel się przyczaił. Ujrzałem jego wzrok. Przycelował. Jego krew, pulsuje Ręka która nigdy nie chybiła. Strzelił w paszczę Jaszczura. Potwór zawył. Padł na ziemię, dygocząc w spazmach. Bogowie rozpierzchli się. Zło umarło. Nieśmiertelność zstąpiła na ludzkość. Wizja V, Nieśmiertelni. Nieśmiertelni, umarli powstają. Spoglądają w Słońce. Ląd, który tak bardzo pożądają jest na wyciągnięcie ręki. Jednak żadna z dłoni nie podnosi się. Umarli mają podcięte więzadła. Bóg odciął sznurki od ich rąk. Skończył zabawę, patrzy na efekt. Nieumarli padają.Koniec. Sąd osteteczny, wielki płomień buchnął z samego środka lądu. Hybrydy zwierzęco-ludzkie wychodzą z krateru. Umarli wrzucani są do lawy. Bóg rechocze, jego śmiech odbija się od bram piekieł. Uwielbia przedstawienia tego typu. Oraz dwa z tzw. innej beczki: *** Czy wiesz, że czasem można się obudzić i nadal spać ? Możesz otworzyć oczy i nadal mieć je zamknięte. Jednocześnie. Stać na szczycie góry i leżeć w łóżku. Jednocześnie. Możesz płakać i cieszyć się. Jednocześnie. Żyć i umierać. Jednocześnie. Możesz zrobić to wszystko, gdybyś tylko był wolny. Możesz. *** Czasem chciałbym być dzieckiem. Bawić się łopatką, kopać w piasku, ale mi nie przystoi. Tańczyć w deszczu, boso, ale mi nie przystoi. Płakać publicznie, na ulicy, ale mi nie przystoi. Wpatrywać się w witryny sklepów z zabawkami, ale mi nie przystoi. Zaczepiać nieznajomych i pytać ich o imię, ale mi nie przystoi. Pić soczki w kartonikach i prosić mamę żeby mnie pohuśtała, ale mi nie przystoi. Krzyczeć na cały głos, gdy mama nie chce kupić mi upragnionej zabawki, ale mi nie przystoi. Tak, czasem chciałbym być dzieckiem, ale mi nie przystoi.
Powrót do góry
usandthem Fearless Dołączył: 18 Sty 2007 Posty: 2766 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: Skądinąd	Wysłany: Wto 23:03, 20 Lut 2007    Temat postu:   Niezłe, BeBe... intrygujące, zgrabne i, co ciekawe, czyta się bez tego nieprzyjemnego uczucia wchodzenia zbyt głęboko w czyjąś prywatność Na mnie wszelako nie liczcie, wolę pisać prozę
Powrót do góry
Wyświetl posty z ostatnich: Wszystkie Posty1 Dzień7 Dni2 Tygodnie1 Miesiąc3 Miesiące6 Miesięcy1 Rok Najpierw StarszeNajpierw Nowsze

	Forum Pink Floyd Strona Główna -> Empty Spaces	Wszystkie czasy w strefie EET (Europa) Idź do strony 1, 2, 3, 4, 5, 6  Następny
Strona 1 z 6

Skocz do: Wybierz forum Pink Floyd----------------The Vizier's Garden PartyOn The RunChapter 24The Lunatic Is On The Grass Fani----------------Welcome To The MachineOutside The WallA Saucerful Of Secrets Sztuka----------------Any Colour You LikeEmpty SpacesRun Like Hell Forum i Strona----------------Who Needs Information ?Let There Be More LightEchoes Of Dark Side Of The Moon    Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach

 
fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo